مریم جانعلی زاده قزوینی؛ احمد نظامی؛ حمید رضا خزاعی؛ مرتضی گلدانی؛ حسن فیضی
چکیده
به منظور بررسی اثر مگنتوپرایمینگ بر جوانه زنی بذرکنجد تحت شرایط تنش خشکی، آزمایشی بصورت فاکتوریل در قالب طرح کاملاً تصادفی با سه تکرار در سال 1393 در دانشگاه فردوسی مشهد اجرا شد. بذور خشک کنجد به صورت توده ای در معرض میدان های مغناطیسی (شاهد (عدم قرار گیری)، 25 میلی تسلا به مدت 10 دقیقه و 75 میلی تسلا به مدت 60 دقیقه) قرار گرفته و سپس با پلی ...
بیشتر
به منظور بررسی اثر مگنتوپرایمینگ بر جوانه زنی بذرکنجد تحت شرایط تنش خشکی، آزمایشی بصورت فاکتوریل در قالب طرح کاملاً تصادفی با سه تکرار در سال 1393 در دانشگاه فردوسی مشهد اجرا شد. بذور خشک کنجد به صورت توده ای در معرض میدان های مغناطیسی (شاهد (عدم قرار گیری)، 25 میلی تسلا به مدت 10 دقیقه و 75 میلی تسلا به مدت 60 دقیقه) قرار گرفته و سپس با پلی اتیلن گلیکول 6000 با پتانسیل های مختلف (شاهد (آب مقطر)، 2-، 4-، 6- و 8- بار) تیمار شدند. در نهایت صفاتی نظیر درصد جوانه زنی، سرعت جوانه زنی، طول ساقه چه و ریشه چه، وزن خشک ساقه چه و ریشه چه و نیز شاخص های طولی و وزنی بنیه گیاهچه ثبت شد. نتایج نشان داد که پرایمینگ با میدان های مغناطیسی منجر به افزایش سرعت جوانه زنی، طول ریشه چه، طول ساقه چه، وزن خشک ریشه چه و شاخص های طولی و وزنی بنیه گیاهچه مخصوصاً در شدت های بالای تنش خشکی نسبت به تیمار شاهد (عدم پرایمینگ) شد. طول ریشه چه برای بذور پرایم شده با میدان مغناطیسی 75 میلی تسلا به مدت یک ساعت در تنش 8- بار، 16.6 درصد و وزن خشک ریشه چه در همین سطح از تنش و در بذور تیمار شده با میدان 25 میلی تسلا به مدت 10 دقیقه حدود 64.4 درصد نسبت به تیمار شاهد (عدم قرارگیری) بیشتر بود. همچنین در اثر پرایمینگ با میدان های مغناطیسی 75 و 25 میلی تسلا در پتانسیل 8- بار، شاخص های طولی و وزنی بنیه گیاهچه به ترتیب 38 و 22.6 درصد نسبت به تیمار شاهد افزایش یافتند.
الهام نوذرپور؛ رضا توکل افشاری؛ ناصر مجنون حسینی
دوره 5، شماره 2 ، بهمن 1395، ، صفحه 169-180
چکیده
این آزمایش به منظور بررسی پاسخ جوانه‌زنی بذر بادرنجبویه (.Melissa officinalis L) نسبت به دما و پتانسیل آب صورت گرفت. دماهای استفاده شده در این آزمایش، 10 سطح دما شامل 5، 10، 15، 20، 23، 25، 27، 30، 32 و 35 درجه سانتی‌گراد بود. در هر دما تاثیر تنش شوری شامل صفر،0/2-، 0/4-، 0/6- و 0/8- مگاپاسکال سدیم کلرید وتاثیر تنش خشکی شامل صفر،0/2-، 0/4-، 0/6- و 0/8- مگاپاسکال پلی اتیلن ...
بیشتر
این آزمایش به منظور بررسی پاسخ جوانه‌زنی بذر بادرنجبویه (.Melissa officinalis L) نسبت به دما و پتانسیل آب صورت گرفت. دماهای استفاده شده در این آزمایش، 10 سطح دما شامل 5، 10، 15، 20، 23، 25، 27، 30، 32 و 35 درجه سانتی‌گراد بود. در هر دما تاثیر تنش شوری شامل صفر،0/2-، 0/4-، 0/6- و 0/8- مگاپاسکال سدیم کلرید وتاثیر تنش خشکی شامل صفر،0/2-، 0/4-، 0/6- و 0/8- مگاپاسکال پلی اتیلن گلایکول بر خصوصیات جوانه‌زنی مورد بررسی قرار گرفت. این آزمایش در آزمایشگاه بذر پردیس کشاورزی و منابع طبیعی دانشگاه تهران در سال 1393 انجام شد. داده‌ها بصورت فاکتوریل در قالب طرح کاملا تصادفی با چهار تکرار آنالیز شدند. نتایج نشان داد که اثر دما در پتانسیل آب بر شاخص‌های جوانه‌زنی معنی‌دار بود. صفات مورد مطالعه عبارت بودند از درصد جوانه‌زنی، سرعت جوانه‌زنی، طول ریشه‌چه و ساقه‌چه و شاخص بنیه. با افزایش شدت کلرور سدیم و پتانسیل اسمزی درصد و سرعت جوانه‌زنی بذرهای بادرنجبویه به طور خطی کاسته شد و در هر دو آزمایش بیشترین درصد جوانه‌زنی مربوط به تیمار شاهد (90 درصد) و کمترین درصد جوانه‌زنی (20 درصد) مربوط به پتانسیل 0/8- مگاپاسکال بود. با کاهش پتانسیل آب و افزایش میزان شوری، شاخص بنیه گیاهچه کاهش پیدا نمود. بذرهای بادرنجبویه در دماهای 5، 10، 15 و 35 درجه سانتی‌گراد و در هیچ سطح رطوبتی جوانه نزدند. نتایج این پژوهش می‌تواند برای مطالعات آتی در مورد اکولوژی بذر گیاه بادرنجبویه مفید باشد.
