اعظم خالقی؛ علیرضا دادخواه؛ رضا رضوانی
چکیده
این تحقیق در سال 1401 بهمنظور توانایی دگرآسیبی گیاه درمنه (Artemisia aucheri L.) بر ویژگیهای جوانهزنی و رشد گیاه زراعی کلزا و علف هرز ناخنک در دو بخش (آزمایشگاه و گلخانه) بهترتیب در قالب طرح کاملاً تصادفی با سه تکرار و طرح بلوکهای کامل تصادفی با چهار تکرار در دانشکده کشاورزی شیروان – دانشگاه بجنورد در سال 1401 اجرا گردید. تیمارهای آزمایش ...
بیشتر
این تحقیق در سال 1401 بهمنظور توانایی دگرآسیبی گیاه درمنه (Artemisia aucheri L.) بر ویژگیهای جوانهزنی و رشد گیاه زراعی کلزا و علف هرز ناخنک در دو بخش (آزمایشگاه و گلخانه) بهترتیب در قالب طرح کاملاً تصادفی با سه تکرار و طرح بلوکهای کامل تصادفی با چهار تکرار در دانشکده کشاورزی شیروان – دانشگاه بجنورد در سال 1401 اجرا گردید. تیمارهای آزمایش شامل عصارههای آبی درمنه در غلظتهای 5، 10 و 15 درصد وزن خشک ریشه، 5، 10 و 15 درصد وزن خشک اندام هوایی (ساقه و برگ) و شاهد (آب مقطر) بود. نتایج نشان داد که با افزایش غلظت عصارهها، صفات جوانهزنی، رشدی وهمچنین محتوای کلروفیل کل هر دو گیاه مورد بررسی بطور معنیداری کاهش یافت. بالاترین و پایینترین میزان بازدارندگی بین غلظتها و اندامها، به ترتیب در تیمار عصاره 15 درصد ریشه و عصاره 5 درصد اندام هوایی مشاهده شد. عصاره 15 درصد ریشه درمنه، جوانه زنی در کلزا و ناخنک را بترتیب 1/37 درصد و 5/48 درصد نسبت به شاهد کاهش داد. با افزایش غلظت عصاره ریشه از صفر به 15 درصد در کلزا، طول ساقه 3/30 درصد و در ناخنک 3/56 درصد نسبت به شاهد کاهش یافت. بطور کلی، غلظتهای مختلف عصاره درمنه، تأثیر بازدارندگی بیشتری بر صفات مورد بررسی در علف هرز ناخنک نسبت به گیاه کلزا داشت و عصاره ریشه درمنه نسبت به اندام هوایی، توانایی بیشتری در بازدارندگی جوانهزنی و رشد بذور گیاهان داشت و میتوان عصاره آبی 15 درصد ریشه درمنه را برای کاهش رشد علف هرز ناخنک پیشنهاد نمود.
سید مهدی موسوی؛ حشمت امیدی؛ سید اسماعیل موسوی
چکیده
به منظور بررسی تأثیر تیمارهای زیستی بر شاخصهای جوانهزنی، رشدی وفیزیولوژیک گیاهچه شنبلیله تحت تنش شوری طبیعی آزمایشی بهصورت فاکتوریل در قالب طرح کاملاً تصادفی با سه تکرار در آزمایشگاه بذر دانشکده کشاورزی دانشگاه شاهد تهران در سال 1397 اجرا گردید. فاکتورهای آزمایش شامل پیشتیمارهای زیستی در چهار سطح (کنترل، تلقیح با کود زیستی ...
بیشتر
به منظور بررسی تأثیر تیمارهای زیستی بر شاخصهای جوانهزنی، رشدی وفیزیولوژیک گیاهچه شنبلیله تحت تنش شوری طبیعی آزمایشی بهصورت فاکتوریل در قالب طرح کاملاً تصادفی با سه تکرار در آزمایشگاه بذر دانشکده کشاورزی دانشگاه شاهد تهران در سال 1397 اجرا گردید. فاکتورهای آزمایش شامل پیشتیمارهای زیستی در چهار سطح (کنترل، تلقیح با کود زیستی ازته ، تلقیح با کود زیستی فسفاته و تلقیح با تلفیقی از کودهای زیستی) و سطوح شوری طبیعی (نمک طبیعی دریاچه قم) در پنج سطح (صفر، 3 ، 6 ، 9 و 12 دسیزیمنس بر متر) بودند. نتایج نشان داد افزایش شوری باعث بیشتر شدن میانگین مدت زمان جوانهزنی شد و استفاده از تیمارهای کود زیستی فسفاته و تیمار تلفیقی منجر شد این شاخص در بالاترین سطح شوری نسبت به تیمار شاهد و در همان سطح شوری 22 درصد کاهش نشان دهد. شوری باعث کاهش ضریب جوانهزنی گردید و بیشترین میزان این شاخص (3/74) در شوری 3 دسیزیمنس بر متر تیمار تلفیقی بهدست آمد که نسبت به تیمار شاهد و در همان سطح شوری 89 درصد افزایش نشان داد. شوری کلروفیل کل را کاهش داد و تیمار زیستی ازته موجب گردید میزان کلروفیل کل در شوری صفر نسبت به همان سطح شوری در تیمار شاهد 155 درصد افزایش پیدا کند. پروتئینهای محلول با افزایش شوری افزایش یافت و تیمار تلفیقی این شاخص را در بالاترین سطح شوری نسبت به تیمار شاهد 12 درصد افزایش داد. استفاده از تیمارهای زیستی با بالا بردن تولید آنزیمهای آنتیاکسیدانت باعث شد اثر شوری تعدیل و کاهش یابد.
سید اسماعیل موسوی؛ حشمت امیدی
چکیده
به منظور بررسی تأثیر پیشتیمار زیستی بر شاخصهای جوانهزنی، رشدی و رنگیزه گیاه کتان تحت تنش شوری، آزمایشی بهصورت فاکتوریل در قالب طرح پایهی کاملاً تصادفی در سه تکرار در سال 1397 در دانشکدهی کشاورزی دانشگاه شاهد اجرا گردید. تیمارهای آزمایشی شامل چهار سطح شوری (صفر (شاهد)، 5/2، 5 و 5/7 دسیزیمنس بر متر) و تیمارهای زیستی در چهار سطح ...
بیشتر
به منظور بررسی تأثیر پیشتیمار زیستی بر شاخصهای جوانهزنی، رشدی و رنگیزه گیاه کتان تحت تنش شوری، آزمایشی بهصورت فاکتوریل در قالب طرح پایهی کاملاً تصادفی در سه تکرار در سال 1397 در دانشکدهی کشاورزی دانشگاه شاهد اجرا گردید. تیمارهای آزمایشی شامل چهار سطح شوری (صفر (شاهد)، 5/2، 5 و 5/7 دسیزیمنس بر متر) و تیمارهای زیستی در چهار سطح (شاهد، باکتری، قارچ و برهمکنش قارچ و باکتری) بودند. اثر تیمار زیستی بر درصد جوانهزنی معنیدار بود و بالاترین درصد جوانهزنی (99 درصد) در تیمار قارچ حاصل شد. اثر شوری و تیمار زیستی بر میانگین مدت زمان جوانهزنی و ضریب جوانهزنی معنیدار بود. کمترین میزان مدت زمان جوانهزنی (79/3 روز) در تیمار تلفیق قارچ و باکتری حاصل شد که نشان از موثر بودن این تیمار نسبت به سایر تیمار زیستی میباشد. با افزایش سطح شوری میانگین مدت زمان جوانهزنی افزایش یافت. شوری باعث کاهش طول ریشهچه، ساقهچه و طول گیاهچه شد. میانگینهای طول ریشهچه در سطوح مختلف شوری تیمار زیستی قارچ نسبت به تیمارهای دیگر زیستی بالاترین مقدار را دارا بود. اثر متقابل شوری و تیمار زیستی بر کلروفیل a و کلروفیل کل معنیدار بود. با افزایش غلظت شوری، از میزان رنگیزههای گیاهی کاسته شد. بیشترین مقدار کلروفیل a (52/16 میکرو مول بر میلیلیتر) در تیمار زیستی شاهد و شوری صفر حاصل گردید. نتایج این تحقیق نشان داد که استفاده از ریزموجوداتی مانند قارچ و باکتری در تنش شوری میتواند از اثرات منفی شوری بر جوانهزنی و رشد این گیاه کم کند.
میلاد رزجی؛ عذرا عطایی عظیمی؛ بابک دلنواز هاشملویان
چکیده
هدف این پژوهش، مطالعه اثر پوشش دادن بذر جو دوسر (Avena sativa L.) با نشاسته (آمیلوز) و آگار بر جوانهزنی و شاخصهای فیزیولوژیک در تنش قلیا بود. این بررسی به صورت فاکتوریل در قالب طرح بلوکهای تصادفی اجرا گردید. فاکتورها شامل پوشش بذر در سه سطح( شاهد، پوشش با آگار و نشاسته) و تنش قلیا (محیطهایی با pHهای معادل 6- 10 با کربنات سدیم و بیکربنات ...
بیشتر
هدف این پژوهش، مطالعه اثر پوشش دادن بذر جو دوسر (Avena sativa L.) با نشاسته (آمیلوز) و آگار بر جوانهزنی و شاخصهای فیزیولوژیک در تنش قلیا بود. این بررسی به صورت فاکتوریل در قالب طرح بلوکهای تصادفی اجرا گردید. فاکتورها شامل پوشش بذر در سه سطح( شاهد، پوشش با آگار و نشاسته) و تنش قلیا (محیطهایی با pHهای معادل 6- 10 با کربنات سدیم و بیکربنات سدیم با مقادیر0- 90 میلیمولار ) بود. با کشت بذر به مدت 7 روز در پتری دیش و 20 روز در گلدان، قوه نامیه، فعالیت آمیلاز، سرعت جوانهزنی، رشد، مواد معدنی و کلروفیل a و b ارزیابی شدند. نشاسته و آگار باعث کاهش اثر تنش قلیا شده و قوه نامیه (84%)، فعالیت آمیلاز (mg/min53)، سرعت جوانهزنی (11/32 دانه در روز) و رشد (23 سانتی متر) را در محیط با 10= pH با اختلاف معنی دار، بهبود و از تجزیه کلروفیل جلوگیری و جذب عناصر معدنی را کاهش دادند. پوشش نشاسته برای کشت بذرها در شرایط عادی و تنش قلیا و پوشش آگاری برای حفظ قوه نامیه بذر و رشد دانه رست در مقادیر بالاتر قلیا، مناسب تر بود.
هدف این پژوهش، مطالعه اثر پوشش دادن بذر جو دوسر (Avena sativa L.) با نشاسته (آمیلوز) و آگار بر جوانهزنی و شاخصهای فیزیولوژیک در تنش قلیا بود. این بررسی به صورت فاکتوریل در قالب طرح بلوکهای تصادفی اجرا گردید. فاکتورها شامل پوشش بذر در سه سطح( شاهد، پوشش با آگار و نشاسته) و تنش قلیا (محیطهایی با pHهای معادل 6- 10 با کربنات سدیم و بیکربنات سدیم با مقادیر0- 90 میلیمولار ) بود. با کشت بذر به مدت 7 روز در پتری دیش و 20 روز در گلدان، قوه نامیه، فعالیت آمیلاز، سرعت جوانهزنی، رشد، مواد معدنی و کلروفیل a و b ارزیابی شدند. نشاسته و آگار باعث کاهش اثر تنش قلیا شده و قوه نامیه (84%)، فعالیت آمیلاز (mg/min53)، سرعت جوانهزنی (32/11 دانه در روز) و رشد (23 سانتی متر) را در محیط با 10= pH با اختلاف معنی دار، بهبود و از تجزیه کلروفیل جلوگیری و جذب عناصر معدنی را کاهش دادند. پوشش نشاسته برای کشت بذرها در شرایط عادی و تنش قلیا و پوشش آگاری برای حفظ قوه نامیه بذر و رشد دانه رست در مقادیر بالاتر قلیا، مناسب تر بود.
مرضیه سلطانی الکویی؛ علی عباسی سورکی؛ محسن مبینی دهکردی؛ شهرام کیانی
چکیده
به منظور مقایسه تاثیر باکتریهای محرک رشد بر جوانهزنی بذر یونجه همدانی آزمایشی در قالب طرح بلوک کامل تصادفی با 4 تکرار و 8 تیمار تلقیح باکتریایی (شامل عدم تلقیح، کاربرد باکتریAcinetrobacter calcoaceticus PTCC 1318،Bacillus megaterium PTCC 1250، Enterobacter aerogenes PTCC 1221 بصورت منفرد و کاربرد توام دوگانه و سه گانه آنها) انجام گرفت. آزمایش دیگری در گلخانه بصورت فاکتوریل ...
بیشتر
به منظور مقایسه تاثیر باکتریهای محرک رشد بر جوانهزنی بذر یونجه همدانی آزمایشی در قالب طرح بلوک کامل تصادفی با 4 تکرار و 8 تیمار تلقیح باکتریایی (شامل عدم تلقیح، کاربرد باکتریAcinetrobacter calcoaceticus PTCC 1318،Bacillus megaterium PTCC 1250، Enterobacter aerogenes PTCC 1221 بصورت منفرد و کاربرد توام دوگانه و سه گانه آنها) انجام گرفت. آزمایش دیگری در گلخانه بصورت فاکتوریل در قالب طرح کاملا تصادفی با 3 تکرار انجام شد. تیمارهای باکتریایی ذکر شده بعنوان عامل اول و تزریق و عدم تزریق باکتری به خاک گلدانها بعنوان عامل دوم در نظر گرفته شدند. نتایج نشان داد کاربرد باکتری شاخص وزنی بنیه گیاهچه، درصد و سرعت جوانهزنی را افزایش داد اما بر دیگر صفات یونجه در آزمایشگاه اثری نداشت. تلقیح بذرها با باکتری در گلخانه اثرات مثبت بر رشد گیاه یونجه گذاشت و درصد و سرعت سبز شدن، وزن خشک گیاه، حجم و طول ریشه، میزان کلروفیل a، b و کلروفیل کل برگ را افزایش داد. تزریق باکتری پای گیاهچه نیز برخی صفات را تحت تاثیر قرار داد که میتواند به دلیل استقرار بهتر و جمعیت بیشتر باکتری در ریزوسفر باشد. در مجموع کاربرد منفرد باکتری نتایج بهتری نسبت به کاربرد دو و سه باکتری با هم داشت لذا به نظر میرسد اثرات ضدیت باکتریها بر یکدیگر ممکن است اثرات مثبت آنها را کاهش دهد.
آمنه اکبرزاده شرفی؛ حمیدرضا عیسوند؛ ناصر اکبری؛ داریوش گودرزی
چکیده
به منظور بررسی نقش پرایمینگ بذر با جیبرلین، اسید آسکوربیک و اسید سالیسیلیک در کاهش خسارت ناشی از زوال بذر و بهبود کیفیت بذر و گیاهچه سه رقم آفتابگردان (فرخ، برزگر و رقم شمشیری)، آزمایشی در سال 1395 به صورت گلدانی انجام شد. این پژوهش به صورت آزمایش فاکتوریل بر پایه طرح بلوکهای کامل تصادفی با سه تکرار انجام شد. بذرها در معرض تیمار پیری ...
بیشتر
به منظور بررسی نقش پرایمینگ بذر با جیبرلین، اسید آسکوربیک و اسید سالیسیلیک در کاهش خسارت ناشی از زوال بذر و بهبود کیفیت بذر و گیاهچه سه رقم آفتابگردان (فرخ، برزگر و رقم شمشیری)، آزمایشی در سال 1395 به صورت گلدانی انجام شد. این پژوهش به صورت آزمایش فاکتوریل بر پایه طرح بلوکهای کامل تصادفی با سه تکرار انجام شد. بذرها در معرض تیمار پیری زودرس قرار گرفتند و سپس پرایم شدند. تیمارهای پرایمینگ شامل: بدون پرایم، غلظت صفر (هیدروپرایمینگ)، جیبرلین (ppm 50 و ppm 75 )، آسکوربیک اسید (ppm 100 و ppm150)، اسید سالیسیلیک (ppm 138 و ppm 207)، جیبرلین ppm50 + اسیدآسکوربیک ppm 100 ppm ، جیبرلین ppm50 + اسید سالیسیلیک ppm138، اسید آسکوربیک ppm100 + اسید سالیسیلیک ppm138 و جیبرلین ppm50 + اسید آسکوربیک ppm 100 + اسید سالیسیلیک ppm 138 بود. رقم برزگر در مقایسه با دو رقم دیگر از نظر درصد و سرعت ظهور گیاهچه برتری داشت. بیشترین درصد ظهور گیاهچه در رقم برزگر با تیمار جیبرلین ppm50 + اسید سالیسیلیک ppm138 و در ارقام شمشیری و فرخ توسط هیدروپرایمینگ بدست آمد. پرایمینگ سرعت ظهور گیاهچه را در هر سه رقم بهبود بخشید اما پاسخ به پرایمینگ در هر رقم اختصاصی بود. بیشترین سرعت ظهور گیاهچه از رقم برزگر و در تیمار جیبرلینppm 75 مشاهده شد. پرایمینگ بطور چشمگیری میزان مالوندی آلدهید گیاهچه را در هر سه رقم کاهش داد. کمترین میزان مالوندیآلدهید از رقم برزگر و در تیمار ترکیبی آسکوربیک اسید + سالیسیلیک اسید بدست آمد.
نجمه افتخار؛ سینا فلاح؛ علی عباسی سورکی؛ حبیب خداوردی لو
چکیده
در خاکهای آلوده استقرار ضعیف گیاهچه و در نتیجه محدویت زیست توده گیاه، کارآیی فناوری گیاهپالایی را کاهش میدهد. در این پژوهش، اثر سطوح مختلف پیشتیمار بذر ( سالیسیلیک اسید، نیترات پتاسیم و شاهد) و 3 غلظت سرب شامل (صفر، 200، 400 و 600 میلیگرم سرب بر کیلوگرم خاک) بر رشد گیاهچهای آفتابگردان بررسی گردید. آزمایش به صورت فاکتوریل در قالب ...
بیشتر
در خاکهای آلوده استقرار ضعیف گیاهچه و در نتیجه محدویت زیست توده گیاه، کارآیی فناوری گیاهپالایی را کاهش میدهد. در این پژوهش، اثر سطوح مختلف پیشتیمار بذر ( سالیسیلیک اسید، نیترات پتاسیم و شاهد) و 3 غلظت سرب شامل (صفر، 200، 400 و 600 میلیگرم سرب بر کیلوگرم خاک) بر رشد گیاهچهای آفتابگردان بررسی گردید. آزمایش به صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملا تصادفی با سه تکرار در گلخانه تحقیقاتی دانشگاه شهرکرد در سال 1393 اجرا شد. بطور کلی صفات مورد مطالعه با افزایش غلظت سرب بهطور معنیداری کاهش یافت. در سمیترین غلظت سرب تیمارهای نیترات پتاسیم و سالیسیلیک اسید مانع از کاهش 42% وزن خشک ریشه نسبت به تیمار شاهد شدند. تیمار نیترات پتاسیم از کاهش وزن خشک برگ و کلرفیل a (به ترتیب 24% و 60%) تیمار و سالیسیلیک اسید از کاهش کلرفیلb (55%) نسبت به بذور پرایم نشده جلوگیری کرد. وزن خشک ساقه با تیمارهای پرایمینگ بذر تغییر معنیداری نشان نداد. به موازات افزایش غلظت سرب میزان کاراتنوئید، پرولین و نشت یونی گیاهچه افزایش یافت. این در حالی است تیمار سالیسیلیک اسید موجب کاهش 21% نشت الکترولیتی شد. تیمار نیترات پتاسیم مانع از افزایش 24% کاروتنوئید گردید ولی میزان پرولین از 104 به 111 میکرومول بر گرم افزایش داد. بطور کلی نتیجهگیری میشود که کاربرد سالییلیک اسید و نیترات پتاسیم با کاهش میزان کاروتنوئید و نشت الکترولیتی و افزایش محتوای پرولین بردباری گیاهچه آفتابرگردان را به سمیت سرب افزایش میدهد.
وحید منصوری گندمانی؛ حشمت امیدی
چکیده
این آزمایش بهمنظور بررسی تأثیر نانو ذرهی دیاکسید سیلیس بر بهبود جوانهزنی بذور سویا (رقم ویلیامز) زوال یافته بهصورت فاکتوریل در قالب طرح کاملا تصادفی در سه تکرار در سال 1394 در آزمایشگاه علوم و تکنولوژی بذر دانشگاه شاهد تهران اجرا شد. عامل اول سطوح مختلف پیری تسریع شده شامل شاهد (بدون زوال بذر) و پیری تسریع شده بهمدت 24 و 48 ساعت ...
بیشتر
این آزمایش بهمنظور بررسی تأثیر نانو ذرهی دیاکسید سیلیس بر بهبود جوانهزنی بذور سویا (رقم ویلیامز) زوال یافته بهصورت فاکتوریل در قالب طرح کاملا تصادفی در سه تکرار در سال 1394 در آزمایشگاه علوم و تکنولوژی بذر دانشگاه شاهد تهران اجرا شد. عامل اول سطوح مختلف پیری تسریع شده شامل شاهد (بدون زوال بذر) و پیری تسریع شده بهمدت 24 و 48 ساعت در رطوبت اشباع و دمای 41 درجه سانتیگراد و عامل دوم غلظتهای مختلف نانو سیلیس شامل صفر (شاهد)، 40 و 60 پیپیام بود. در این آزمایش صفاتی همچون درصد جوانهزنی، سرعت جوانهزنی، میانگین مدت جوانهزنی، تعداد گیاهچه عادی، وزن تر گیاهچه، نسبت وزنی ریشهچه به ساقهچه، محتوای نسبی آب ساقهچه، طول گیاهچه و میزان کلروفیل برگ اندازهگیری شد. نتایج نشان داد که اثر پیش تیمار نانو سیلیس بر تمامی صفات جوانهزنی بذور سویا معنیدار بود. اما اثر متقابل پرایمینگ نانو سیلیس بر بذور زوال یافته سویا تنها در برخی از شاخصهای جوانهزنی اندازهگیری شده اثرگذار بود؛ پیش تیمار 60 پیپیام نانو ذرهی سیلیس با افزایش 20 درصد سرعت جوانهزنی بذور زوال یافته، کاهش میانگین مدت زمان جوانهزنی و پیش تیمار 40 پیپیام با افزایش حدود 7-10 درصد تعداد گیاهچه عادی و در کل تیمار نانو سیلیس با جبران میزان کلروفیل برگ سبب بهبود جوانهزنی بذور زوال یافته شد.