آرش محمدزاده؛ ناصر مجنون حسینی؛ صادق اسدی؛ حسین مقدم؛ محسن جمالی
چکیده
به منظور بررسی اثر پیری بذر بر شاخص‌های جوانه‌زنی در شرایط آزمایشگاهی و استقرار گیاهچه و عملکرد گیاه لوبیا در شرایط مزرعه، پژوهشی در سال 90-1389 در آزمایشگاه و مزرعه آموزشی-پژوهشی پردیس کشاورزی و منابع طبیعی دانشگاه تهران روی دو رقم لوبیا قرمز انجام شد. ارقام لوبیا شامل اختر و صیاد و سطح پیری مصنوعی شامل، صفر (شاهد)، 2، 4 و 6 روز پیری مصنوعی ...
بیشتر
به منظور بررسی اثر پیری بذر بر شاخص‌های جوانه‌زنی در شرایط آزمایشگاهی و استقرار گیاهچه و عملکرد گیاه لوبیا در شرایط مزرعه، پژوهشی در سال 90-1389 در آزمایشگاه و مزرعه آموزشی-پژوهشی پردیس کشاورزی و منابع طبیعی دانشگاه تهران روی دو رقم لوبیا قرمز انجام شد. ارقام لوبیا شامل اختر و صیاد و سطح پیری مصنوعی شامل، صفر (شاهد)، 2، 4 و 6 روز پیری مصنوعی با طرح فاکتوریل و درقالب طرح بلوک‌های کاملا تصادفی در 4 تکرار بود. نتایج نشان داد که تیمار پیری بذر، درصد جوانه‌زنی، سرعت جوانه‌زنی، گیاهچه‌های طبیعی و بنیه‌وزنی گیاهچه را در آزمون جوانه‌زنی استاندارد به طور معنی‌داری کاهش داد. همچنین، تیمار پیری بذر سبب کاهش معنی‌دار صفات درصد جوانه‌زنی، سرعت جوانه‌زنی، طول و وزن خشک گیاهچه، گیاهچه‌های طبیعی و بنیه‌وزنی گیاهچه در آزمون پیری تسریع شده گردید. بین رقم‌های مورد مطالعه نیز تفاوت معنی‌داری از نظر درصد جوانه‌زنی، سرعت جوانه‌زنی، گیاهچه‌های طبیعی، طول گیاهچه، بنیه وزنی گیاهچه و هدایت الکتریکی بذر مشاهده گردید. در آزمون هدایت الکتریکی، مقدار به دست آمده با افزایش شدت پیری افزایش یافت که این افزایش در رقم اختر بیشتر از صیاد بود. در شرایط مزرعه، صفات سبز شدن و عملکرد تحت تاثیر رقم و تیمار پیری قرار گرفت. اعمال پیری بذر سبب کاهش معنی‌دار شاخص ظهور گیاهچه، درصد استقرار و عملکرد دانه گردید که این کاهش در رقم اختر بیشتر از صیاد بود.
اسماعیل یساری؛ موسی میری؛ صادق آتشی؛ محسن جمالی
چکیده
به منظور ارزیابی توانایی مدل هیدروترمال‌تایم برای توصیف جوانه‌زنی در گیاه گاوپنبه مطالعه‌ای تحت شرایط مختلف دمایی و رطوبتی اجرا شد. بدین منظور، آزمایشی در هشت سطح دمایی (15، 20، 25، 30، 35، 37، 40 و 42 درجه سانتی‌گراد) و پنج سطح پتانسیل آب (صفر، 0.18-، 0.36-، 0.54- و 0.72- مگاپاسکال) انجام شد. درصد و سرعت جوانه‌زنی به طور معنی‌داری تحت تأثیر پتانسیل ...
بیشتر
به منظور ارزیابی توانایی مدل هیدروترمال‌تایم برای توصیف جوانه‌زنی در گیاه گاوپنبه مطالعه‌ای تحت شرایط مختلف دمایی و رطوبتی اجرا شد. بدین منظور، آزمایشی در هشت سطح دمایی (15، 20، 25، 30، 35، 37، 40 و 42 درجه سانتی‌گراد) و پنج سطح پتانسیل آب (صفر، 0.18-، 0.36-، 0.54- و 0.72- مگاپاسکال) انجام شد. درصد و سرعت جوانه‌زنی به طور معنی‌داری تحت تأثیر پتانسیل آب قرار گرفتند. مدل هیدروترمال‌تایم مقدار دماهای پایه، بهینه و سقف برای این گیاه و در شرایط مطلوب رطوبتی (صفر مگاپاسکال) را به‌ترتیب 11.8، 35.4 و 45.2 درجه سانتی‌گراد تعیین نمود. ثابت هیدروتایم از دمای پایه تا دمای بهینه کاهش یافت و در دماهای بالاتر از دمای بهینه مقدار آن ثابت (24 مگاپاسکال در ساعت) باقی ماند. در دماهای بالاتر از دمای بهینه، مقدار پتانسیل آب پایه به طور خطی افزایش یافت. شیب رابطه خطی بین پتانسیل پایه و دماهای بالاتر از دمای بهینه برابر 0.1011 مگاپاسکال در درجه سانتی‌گراد در ساعت برآورد گردید (یعنی به ازای افزایش یک درجه دما بالای دمای بهینه مقدار پتانسیل پایه برابر با 0.1011 مگاپاسکال در درجه سانتی‌گراد در ساعت کاهش خواهد یافت). پتانسیل آب پایه در دماهای پایین‌تر از دمای بهینه تقریباً ثابت و معادل 0.91- مگاپاسکال تعیین شد. به طور کلی، با استفاده از مدل هیدروترمال‌تایم به سادگی می‌توان پاسخ جوانه‌زنی گاوپنبه را در کلیه شرایط دمایی و رطوبتی به طور دقیق کمّی‌سازی نمود.
محسن جمالی؛ محمدرضا جهانسوز؛ رضا توکل افشاری؛ جواد اصغری
چکیده
جهت بررسی اثر پرایمینگ با نیترات پتاسیم بر عملکرد و اجزای عملکرد سه رقم سویا تحت تأثیر مدیریت‌های خاکورزی ، آزمایشی در مزرعه پژوهشی پردیس کشاورزی و منابع طبیعی دانشگاه تهران واقع در کرج در تابستان و پاییز 1393 انجام شد. طرح آزمایشی به صورت کرت‌های خردشده فاکتوریل در قالب طرح بلوک‌های کامل تصادفی با سه تکرار انجام شد. به طوری ...
بیشتر
جهت بررسی اثر پرایمینگ با نیترات پتاسیم بر عملکرد و اجزای عملکرد سه رقم سویا تحت تأثیر مدیریت‌های خاکورزی ، آزمایشی در مزرعه پژوهشی پردیس کشاورزی و منابع طبیعی دانشگاه تهران واقع در کرج در تابستان و پاییز 1393 انجام شد. طرح آزمایشی به صورت کرت‌های خردشده فاکتوریل در قالب طرح بلوک‌های کامل تصادفی با سه تکرار انجام شد. به طوری که خاکورزی (خاکورزی متداول و بدون خاکورزی)به عنوان عامل کرت اصلی و پرایمینگ (پرایمینگ با محلول 0.4 درصد نیترات پتاسیم و بدون اعمال پرایمینگ) و رقم های ویلیامز، L17 و نکادر ، به صورت فاکتوریل به عنوان عامل در کرت‌های فرعی قرار گرفتند. صفات مورد بررسی در این مطالعه شامل تعداد بوته در واحد سطح، ارتفاع بوته، تعداد غلاف در بوته، تعداد دانه در بوته، تعداد دانه در غلاف، وزن هزار دانه، عملکرد دانه و شاخص برداشت بود. نتایچ بیانگر تاثیرپذیری تراکم بوته و عملکرد دانه از سیستم‌های خاکورزی، رقم و پرایمینگ در سطح احتمال 1 درصد می‌باشد. مطالعه و بررسی اثر متقابل سیستم‌های خاکورزی و پرایمینگ بر تراکم بوته نشان داد که تراکم بوته تحت تاثیر سیستم خاکورزی و پرایمینگ در سطح احتمال 1 درصد قرار گرفت به گونه‌ای که بیشترین تعداد بوته در زمان بدون انجام پرایمینگ و سیستم خاکورزی حفاظتی با 25.33 بوته مشاهده شد. عملکرد دانه، اجزاء عملکرد و ارتفاع گیاه در تیمار‌های آزمایشی مورد مقایسه قرار گرفتند. نتایج نشان داد که عملکرد دانه به طور معنی‌داری با پرایمینگ بذر کاهش پیدا کرد (3.09 و 1.93 تن در هکتار به ترتیب برای شاهد(بدون پرایمینگ) و پرایمینگ با نیترات پتاسیم). رقم ویلیامز در اکثر صفات به جزء تعداد دانه در غلاف، ارتفاع و شاخص برداشت نسبت به دیگر ارقام برتری داشت. رقم نکادر به دلیل برخورد دوره پر شدن دانه با دماهای پایین نتوانست به پتانسیل واقعی خود برسد. رقم ویلیامز در سیستم خاکورزی متداول بیشترین عملکرد به مقدار 3559 کیلو گرم در هکتار تولید نمود. همچنین در خاکورزی حفاظتی رقم L17 با تولید 2385 کیلوگرم در هکتار عملکرد بیشتری نسبت به سایر ارقام داشت ولی این تفاوت معنی‌دار نبود. در سیستم‌های خاکورزی حفاظتی با افزایش تراکم بوته در واحد سطح می‌توان کاهش عملکرد ناشی از فشردگی خاک را جبران نمود.
