نوع مقاله : مقاله پژوهشی

نویسندگان

• رضا طاهردوست ¹
• محمود دژم ²
• مهدی مدن دوست ³
• فرهاد مهاجری ⁴

¹ دانشجوی دکتری، رشته زراعت، دانشگاه آزاد اسلامی واحد فسا

² استادیار، گروه کشاورزی ، دانشگاه آزاد اسلامی واحد فسا

³ دانشیار، گروه کشاورزی ، دانشگاه آزاد اسلامی واحد فسا

⁴ Assistant Professor, Department of Agriculture, Islamic Azad University, Fasa Branch, Fasa, Iran.

چکیده

استفاده از گوگرد در مناطق خشک و نیمه خشک ایران از اهمیت ویژه ای برخوردار است، زیرا بیشتر خاک‏ها آهکی هستند. این پژوهش به صورت کرت‏های خرد شده در قالب بلوک‏های کامل تصادفی با سه تکرار در سال 1401 در مزرعه تحقیقاتی در شهرستان فسا اجرا شد. فاکتور اصلی سه سطح آبیاری پس از 25، 50 و 75 درصد تخلیه رطوبتی خاک و فاکتور فرعی منابع کودی در هشت سطح (100 درصد گوگرد، 50 درصد گوگرد+ تیوباسیلوس، 50 درصد گوگرد+ مایکوریزا ، 50 درصد گوگرد+ تیوباسیلوس+ مایکوریزا، تیوباسیلوس، مایکوریزا ، تیوباسیلوس+ مایکوریزا و شاهد) بود. نتایج نشان داد در آبیاری 75 درصد تخلیه رطوبتی، تلفیق50 درصد گوگرد+ تیوباسیلوس+ مایکوریزا سبب کاهش 23 درصدی پایدری غشای بذر در مقایسه با شاهد شد. در سطح آبیاری 75 درصد تخلیه رطوبتی، تلفیق50 درصد گوگرد+ تیوباسیلوس+ مایکوریزا و تلفیق 50 درصد گوگرد+ مایکوریزا سبب افزایش 31 درصدی فعالیت آلفا آمیلاز آندوسپرم بذر نسبت به شاهد شد. همچنین بیشترین درصد و سرعت جوانه‏زنی در تیمار 50 درصد گوگرد+ مایکوریزا+ تیوباسیلوس مشاهده شد. در آبیاری 75 درصد تخلیه رطوبتی، تلفیق 50 درصد گوگرد+ تیوباسیلوس+ مایکوریزا سبب افزایش 46 درصدی بنیه بذر شد. در مجموع با توجه به تأثیر مثبت تلفیق گوگرد+ تیوباسیلوس+ مایکوریزا در بهبود کیفیت بذرهای تولید شده از گیاه سیاه دانه می‏توان مصرف این ترکیبات را در شرایط تنش خشکی توصیه نمود.

کلیدواژه‌ها

• آلفا آمیلاز
• بنیه بذر
• پروتئین محلول
• مایکوریزا