ابوالفضل خدادادی؛ ریحانه عموآقایی
چکیده
بذرهای کنگر وحشی به دلیل پوشش به شدت لیگنینی شده حاصل از کاپیتول ثانویه، نمیتوانند به آسانی جوانه بزنند. در این مطالعه، سه آزمایش جداگانه، برای بررسی اثر خراشدهی شیمیایی (تیمار با آب، هیپوکلریت سدیم، پراکسید هیدروژن، اسید کلریدریک، اسید سولفوریک و اسید استیک20 درصد به مدت 20، 40 و 60 دقیقه)، خراشدهی مکانیکی (شاهد، 5 و 10 دقیقه ...
بیشتر
بذرهای کنگر وحشی به دلیل پوشش به شدت لیگنینی شده حاصل از کاپیتول ثانویه، نمیتوانند به آسانی جوانه بزنند. در این مطالعه، سه آزمایش جداگانه، برای بررسی اثر خراشدهی شیمیایی (تیمار با آب، هیپوکلریت سدیم، پراکسید هیدروژن، اسید کلریدریک، اسید سولفوریک و اسید استیک20 درصد به مدت 20، 40 و 60 دقیقه)، خراشدهی مکانیکی (شاهد، 5 و 10 دقیقه سنبادهزنی، تیغ و اسکالپل) و شوکهای دمایی (کاربرد منفرد یا ترکیبی 60 دقیقه فروبردن در آب جوش و 1، 2 و 3 روز فریز کردن بذر) بر جوانهزنی بذرهای توده چلگرد انجام شد. نتایج نشان داد بدون خراشدهی، جوانهزنی بذرها بسیار کم بود امّا همه روشهای خراشدهی مکانیکی، در حد معنیداری جوانهزنی را افزایش دادند. در بین تیمارهای خراشدهی شیمیایی، بیشترین جوانهزنی با تیمار 20 دقیقه فرو بردن در اسید کلریدریک (76/54 درصد) بهدست آمد اما رشد دانهرست مطلوب نبود. تیمار ترکیبی60 دقیقه خیساندن در آب جوش و سپس 3 روز فریز بذر، بهتر از شوک دمایی منفرد بود و شاخصهای جوانهزنی، طول دانهرست و بنیه را افزایش داد. درکل نتایج نشان داد بهترین شیوه برای شکست خواب فیزیکی بذرهای کنگر وحشی، خراشدهی با اسکالپل بود که بیشترین درصد جوانهزنی (46/58)، عدد پیک (5/3)، میانگین جوانهزنی روزانه (2/3 عدد در روز) و ارزش جوانهزنی (53/11) را ایجاد کرد.
پری ماه شکوهی نسب؛ حمیدرضا بلوچی؛ علی مرادی؛ محسن موحدی دهنوی
چکیده
این آزمایش به منظور بررسی اثر پوششدار کردن بذر با بیوچار و کربن فعال بر برخی شاخصهای جوانهزنی بذر کینوا، انجام شد و بهصورت فاکتوریل در قالب طرح کاملاً تصادفی با چهار تکرار در سال 1399، در دانشگاه یاسوج به اجرا درآمد. عامل اول پوششدار کردن بذر در چهار سطح (بدون پوشش، پوششدار کردن با کربن فعال، پوششدار کردن با بیوچار و پوششدار ...
بیشتر
این آزمایش به منظور بررسی اثر پوششدار کردن بذر با بیوچار و کربن فعال بر برخی شاخصهای جوانهزنی بذر کینوا، انجام شد و بهصورت فاکتوریل در قالب طرح کاملاً تصادفی با چهار تکرار در سال 1399، در دانشگاه یاسوج به اجرا درآمد. عامل اول پوششدار کردن بذر در چهار سطح (بدون پوشش، پوششدار کردن با کربن فعال، پوششدار کردن با بیوچار و پوششدار کردن با کربن فعال+ بیوچار) و عامل دوم شامل تنش شوری در 4 سطح (صفر، 75، 150 و 225 میلیمولار کلرید سدیم) بود. نتایج برهمکنش تنش شوری و پوششدار کردن بذر نشان داد، بیشترین محتوای قند محلول (578/28 میلیگرم بر گرم وزن تر بذر) و مالون دیآلدهید (97/2 میکرومول بر گرم وزن تر بذر) با پوششدار کردن بذر با کربن فعال در سطح 150 میلیمولار تنش شوری مشاهده شد. همچنین بیشترین مقدار پراکسید هیدروژن (18/0 میکرومول بر گرم وزن تر بذر) و پرولین بذر (49/10 میکرومول بر گرم وزن تر بذر) در سطح 225 میلیمولار کلرید سدیم به ترتیب با پوششدار کردن بذر با بیوچار و کربن فعال بود. پوششدار کردن بذر با کربن فعال و بیوچار منجر به افزایش طول ریشهچه و ساقهچه در شرایط تنش شوری گردید. اما در شرایط تنش شوری وزن ریشهچه و شاخص طولی بنیه بذر با پوششدار کردن بذر با کربن فعال بیشتر بهبود یافت. میتوان بیان نمود که پوششدار کردن بذر میتواند به میزان زیادی اثرات مضر ناشی از تنش اسمزی بر صفات جوانهزنی و بیوشیمیایی را در گیاهچه کینوا کاهش داده و رشد گیاهچه را بهبود بخشد.
محمد محمدی؛ رضا توکل افشاری؛ جعفر نباتی؛ احسان اسکوئیان
چکیده
شناسایی پیشتیمارهای القا کننده متابولیتهای ثانویه بهمنظور تحمل به تنش سرما میتواند در استقرار و عملکرد گیاهان زراعی موثر باشد. جهت ارزیابی اثر پیشتیمار بذر بر تحمل سرما سه ژنوتیپ و یک رقم نخود کابلی در مرحله جوانهزنی پژوهشی در سال 1398 در قالب طرح کاملاً تصادفی با سه تکرار انجام شد. تیمارها شامل دمای 5، 10، 15 و 20 درجه سلسیوس، ...
بیشتر
شناسایی پیشتیمارهای القا کننده متابولیتهای ثانویه بهمنظور تحمل به تنش سرما میتواند در استقرار و عملکرد گیاهان زراعی موثر باشد. جهت ارزیابی اثر پیشتیمار بذر بر تحمل سرما سه ژنوتیپ و یک رقم نخود کابلی در مرحله جوانهزنی پژوهشی در سال 1398 در قالب طرح کاملاً تصادفی با سه تکرار انجام شد. تیمارها شامل دمای 5، 10، 15 و 20 درجه سلسیوس، ژنوتیپها MCC505، ILC8617، MCC495 و رقم سارال و پیشتیمارها شاهد (بدون پیشتیمار)، هیدروپرایمینگ، کلرید سدیم، اسید سالیسیلیک، نیتروپروساید سدیم، باکتری حلکننده فسفر و پتاسیم، طیف کامل 20 آمینواسید ضروری، نیترات پتاسیم و سولفات روی بودند. نتایج نشان داد که تیمارهای سدیمنیتروپروساید، هیدروپرایمینگ، اسید سالیسیلیک و سولفات روی با کاهش دما از توقف فعالیت جوانهزنی جلوگیری کردند و از میان آنها، تیمار نیتروپروساید سدیم توانست درصد جوانهزنی، سرعت جوانهزنی، پراکسید هیدروژن و کاتالاز با کاهش دما به 5 درجه سلسیوس نسبت به شاهد به ترتیب 7/5، 19، 4 و 15 درصد بهبود دهد. علاوه بر آن، تیمار مذکور در شرایط دمای 20 درجه سلسیوس نیز در صفات آلفاآمیلاز و پراکسید هیدروژن به ترتیب منجر به بهبود 2 و 7/4 درصدی نسبت به شاهد شد. درمجموع، اثر پیشتیمارها بر تحمل به سرما در مرحله جوانهزنی، مشخص کرد که تنش سرما باعث کاهش جوانهزنی بذر و سرعت جوانهزنی میشود و اثر منفی بر شاخصهای جوانهزنی، فعالیت آنزیمی و بیوشیمیایی دارد. اما کاربرد پیشتیمارها بهویژه نیتروپروساید سدیم اثر تنش سرمایی را تعدیل کرد و باعث بهبود ویژگیهای بذر تحت تنش سرما شد.
حسین رضا روحی؛ علی سپهری
چکیده
زوال بذر یکی از عوامل مهم کاهنده کیفیت فیزیولوژیکی بذر است که در شرایط نامساعد محیطی خسارت آن شدت مییابد. اثر پراکسید هیدروژن در بهبود وضعیت فیزیولوژیکی و فعالیت آنزیم های آنتی اکسیدان بذور زوال یافته بادام زمینی (Arachis hypogaea L.) تحت تنش خشکی طی آزمایشی بهصورت فاکتوریل در قالب طرح کاملاً تصادفی با سه تکرار بررسی شد. پیشتیمار پراکسید ...
بیشتر
زوال بذر یکی از عوامل مهم کاهنده کیفیت فیزیولوژیکی بذر است که در شرایط نامساعد محیطی خسارت آن شدت مییابد. اثر پراکسید هیدروژن در بهبود وضعیت فیزیولوژیکی و فعالیت آنزیم های آنتی اکسیدان بذور زوال یافته بادام زمینی (Arachis hypogaea L.) تحت تنش خشکی طی آزمایشی بهصورت فاکتوریل در قالب طرح کاملاً تصادفی با سه تکرار بررسی شد. پیشتیمار پراکسید هیدروژن در غلظتهای صفر (هیدروپرایمینگ)، 50، 100 و 150 میکرو-مولار و سطوح خشکی صفر، 4/0-، 6/0- و 8/0- مگاپاسکال مورد ارزیابی قرار گرفت. نتایج نشان داد که پیشتیمار بذور با پراکسید هیدروژن در سطوح مختلف خشکی موجب افزایش درصد جوانه زنی، سرعت جوانهزنی، بنیه بذر، طول ساقهچه، طول ریشهچه، کربوهیدراتهای محلول، پروتئینهای محلول و فعالیت آنزیم های کاتالاز، سوپراکسید دیسموتاز و آسکوربات پراکسیداز و کاهش متوسط زمان جوانهزنی، هدایت الکتریکی و محتوای مالون دیآلدهید شد. در پتانسیل 8/0- مگاپاسکال، پیشتیمار بذور با غلظتهای 50 و 100میکرومولار پراکسید هیدروژن سبب افزایش سرعت جوانه زنی، شاخص بنیه بذر، کربوهیدراتها و پروتئینهای محلول بهترتیب بهمیزان 89/27، 24/93، 42/71، 12/46 و 06/27، 73/76 ، 26/30 ، 04/51 درصد و همچنین افزایش فعالیت آنزیمهای کاتالاز، سوپراکسید دیسموتاز و آسکوربات پراکسیداز بهترتیب به میزان 37/26، 79/07،8/39 و 43/15، 28/5 ، 51/22 درصد شد. بنابراین استفاده از 50 میکرومولار پراکسیدهیدروژن جهت کاهش اثرات منفی ناشی از زوال در تنش خشکی قابل توصیه است.
