معصومه اسدی آقبلاغی؛ فرزانه رضوی
چکیده
هدف از انجام این پژوهش بررسی اثر پیشتیمار اسیدسالیسیلیک و اسیدآسکوربیک بر اصلاح خصوصیات جوانه زنی و جنبه های بیوشیمیایی بذر کدوی تخم کاغذی (Cucurbita pepo) زوال‌یافته بود. به همین منظور آزمایشی به صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملا تصادفی با سه تکرار اجرا شد. تیمارهای آزمایشی شامل دو سطح پیری (بذرهای طبیعی و بذرهای زوال یافته) ...
بیشتر
هدف از انجام این پژوهش بررسی اثر پیشتیمار اسیدسالیسیلیک و اسیدآسکوربیک بر اصلاح خصوصیات جوانه زنی و جنبه های بیوشیمیایی بذر کدوی تخم کاغذی (Cucurbita pepo) زوال‌یافته بود. به همین منظور آزمایشی به صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملا تصادفی با سه تکرار اجرا شد. تیمارهای آزمایشی شامل دو سطح پیری (بذرهای طبیعی و بذرهای زوال یافته) و پنج سطح پرایمینگ (شاهد، اسیدآسکوربیک 50 و 100 میلی‌گرم در لیتر و اسیدسالیسیلیک 50 و 100 میلی‌گرم در لیتر) بودند. صفات مورد بررسی شامل درصد جوانه زنی، شاخص اول و دوم بنیه بذر، وزن خشک گیاهچه، میزان فعالیت آنزیم‌های پراکسیداز و سوپراکسید دیسموتاز، میزان نشت الکترولیت‌ها، میزان پروتئین و قند محلول بودند. طبق نتایج پیش تیمار با اسیدآسکوربیک و اسیدسالیسیلیک در غلظت 100 میلی‌گرم در لیتر ، بیشترین شاخص های جوانه زنی را به‌دست آورد. در بذور زوال‌یافته و هم‌زمان با کاربرد اسیدآسکوربیک و اسیدسالیسیلیک (بهویژه در غلظت 100 میلی‌گرم در لیتر)، درصد جوانه زنی (74%) بهبود یافت. همچنین فعالیت سیستم آنتیاکسیدانت افزایش یافت و نشت الکترولیت‌ها از سلول کاهش چشمگیری نشان داد. به طور کلی، پیش تیمار با اسیدسالیسیلیک و اسیدآسکوربیک ضمن بهبود درصد جوانه زنی و بنیه بذر، کیفیت جوانه زنی (محتوای کربوهیدرات و پروتئین) را نیز به صورت قابل قبول در بذر کدو بهبود داد.
سجاد ارغا؛ حمیدرضا بلوچی؛ علی مرادی؛ علیرضا یدوی
چکیده
به منظور ارزیابی قابلیت انبارداری بذر گندم تولید شده در شرایط تنش کمبود آب و کاربرد کودهای شیمیایی و زیستی نیتروژن‌دار در مزرعه گیاه مادری، آزمایش به صورت فاکتوریل اسپلیت در زمان در قالب طرح کاملاً تصادفی با 4 تکرار صورت گرفت. عامل اصلی آزمایش شامل فاکتوریل اثر ترکیبات مختلف تنش خشکی (در مرحله شیری شدن دانه، در مرحله خمیری شدن دانه ...
بیشتر
به منظور ارزیابی قابلیت انبارداری بذر گندم تولید شده در شرایط تنش کمبود آب و کاربرد کودهای شیمیایی و زیستی نیتروژن‌دار در مزرعه گیاه مادری، آزمایش به صورت فاکتوریل اسپلیت در زمان در قالب طرح کاملاً تصادفی با 4 تکرار صورت گرفت. عامل اصلی آزمایش شامل فاکتوریل اثر ترکیبات مختلف تنش خشکی (در مرحله شیری شدن دانه، در مرحله خمیری شدن دانه و بدون تنش) و منابع کود نیتروژن (کود اوره 100، 75، 50 و 25 درصد نیاز گیاه به همراه نیتروکسین و نیتراژین) در 12 سطح و اثر شرایط انبارداری در 4 سطح (رطوبت 7 درصد بذر (رطوبت اولیه) و دمای 20 و 4 درجه سانتی‌گراد انبار، رطوبت 14 درصد بذر و دمای 20 و 4 درجه سانتی‌گراد انبار) و عامل فرعی شامل اثر دوره انبارداری در 4 سطح 50، 100، 150 و 200 روز بود. نتایج نشان داد که محتوای پروتئین محلول و شاخص بنیه بذر در بذرهایی که گیاه مادری کود نیتروکسین و نیتراژین به همراه 25 درصد اوره دریافت کردند، به ترتیب با افزایش تنش خشکی از 208/1 تا 581/0 میلی‌گرم بر گرم و از 945/1 تا 376/0 نسبت به دریافت اوره 100 درصد افزایش یافت. همچنین بذرهایی تولیدی در شرایط تنش خشکی و کاربرد کود زیستی، میزان فعالیت کاتالاز کمتری داشتند که میزان فعالیت آن در دمای بالای انبار افزایش یافت. به طور کلی اگر آبیاری گیاه مادری در مرحله خمیری دانه قطع گردد و گیاه با تلفیق کود زیستی و شیمیایی تغذیه گردد، آنگاه بذور تولیدی قابلیت انبارداری بیشتری دارند.
محبوبه حاجی عباسی؛ رضا توکل افشاری*؛ علیرضا عباسی؛ رضا کمائی
چکیده
سویا از مهمترین گیاهان دانه روغنی جهان است که از مشکلات تولید آن کاهش قوه نامیه و بنیه بذر طی مدت نگهداری و پیش از کشت می‌باشد. به منظور تعیین اثر اتیلن و اسید سالیسیلیک بر بهبود بذر زوال یافته سویا، طی این تحقیق بذور سویا در معرض پیری تسریع شده به مدت صفر، 6 ، 10 روز و پیری طبیعی به مدت 6 ماه قرار گرفتند. بذور پس از پیری با اسید سالیسیلیک ...
بیشتر
سویا از مهمترین گیاهان دانه روغنی جهان است که از مشکلات تولید آن کاهش قوه نامیه و بنیه بذر طی مدت نگهداری و پیش از کشت می‌باشد. به منظور تعیین اثر اتیلن و اسید سالیسیلیک بر بهبود بذر زوال یافته سویا، طی این تحقیق بذور سویا در معرض پیری تسریع شده به مدت صفر، 6 ، 10 روز و پیری طبیعی به مدت 6 ماه قرار گرفتند. بذور پس از پیری با اسید سالیسیلیک با غلظت 50 میکرو مولار و ACC (پیش ماده اتیلن) با غلظت 10 میکرو مولار به مدت 6 ساعت در دمای 25 درجه سانتی‌گراد تیمار شدند. همچنین دسته‌ای بذور پس از آزمون پیری تسریع شده و طبیعی بدون هیچ تیماری به عنوان شاهد (بذر خشک) استفاده شدند. درصد جوانهزنی، هدایت الکتریکی و همچنین بیان ژن‌های AMY1 ، BMY1 در بذور خشک و همچنین طی 6 و 12 ساعت تحت اثر آب، اسید سالیسیلیک و ACC به روش qRT- PCR مورد بررسی قرار گرفت. با افزایش پیری درصد جوانهزنی کاهش و هدایت الکتریکی افزایش یافت. بیشترین میزان جوانهزنی در بذور خشک غیر پیر (95 درصد) بدست آمد. از طرفی ACC و اسید سالیسیلیک نتوانستند جوانهزنی بذور 10 روز پیری را از صفر درصد تغییر دهند. همچنین بیشترین میزان هدایت الکتریکی (µScm-1gr-1 53) در تیمار پیری تسریع شده 10 روز و هورمون SA بدست آمد. بیان ژن AMY1 و BMY1 با افزایش سطوح پیری افزایش یافت. هورمون اسید سالیسیلیک و ACC اثرات متفاوتی را بر صفات اندازه‌گیری شده داشتند. در بذور غیر پیر اسید سالیسیلیک سبب کاهش بیان AMY1 شد که نشان می‌دهد اسید سالیسیلیک در بذور غیر پیر همانند عامل تنش‌زا عمل می‌کند. میزان بیان ژن AMY1در بذر صفر روز پیر به‌میزان 1/8 بود که این میزان در بذر 10 روز پیری 3/3 بود. در مجموع می‌توان گفت پیری سبب اختلال در صفات فیزیولوژیکی (مانند هدایت الکتریکی) بذر می‌گردد و اسید سالیسیلیک و اتیلن نمی‌توانند سبب بهبود زوال بذر سویا شوند.
حسین رضا روحی؛ علی سپهری
چکیده
زوال بذر یکی از عوامل مهم کاهنده کیفیت فیزیولوژیکی بذر است که در شرایط نامساعد محیطی خسارت آن شدت می‌یابد. اثر پراکسید هیدروژن در بهبود وضعیت فیزیولوژیکی و فعالیت آنزیم های آنتی اکسیدان بذور زوال یافته بادام زمینی (Arachis hypogaea L.) تحت تنش خشکی طی آزمایشی بهصورت فاکتوریل در قالب طرح کاملاً تصادفی با سه تکرار بررسی شد. پیشتیمار پراکسید ...
بیشتر
زوال بذر یکی از عوامل مهم کاهنده کیفیت فیزیولوژیکی بذر است که در شرایط نامساعد محیطی خسارت آن شدت می‌یابد. اثر پراکسید هیدروژن در بهبود وضعیت فیزیولوژیکی و فعالیت آنزیم های آنتی اکسیدان بذور زوال یافته بادام زمینی (Arachis hypogaea L.) تحت تنش خشکی طی آزمایشی بهصورت فاکتوریل در قالب طرح کاملاً تصادفی با سه تکرار بررسی شد. پیشتیمار پراکسید هیدروژن در غلظتهای صفر (هیدروپرایمینگ)، 50، 100 و 150 میکرو-مولار و سطوح خشکی صفر، 4/0-، 6/0- و 8/0- مگاپاسکال مورد ارزیابی قرار گرفت. نتایج نشان داد که پیشتیمار بذور با پراکسید هیدروژن در سطوح مختلف خشکی موجب افزایش درصد جوانه زنی، سرعت جوانهزنی، بنیه بذر، طول ساقهچه، طول ریشهچه، کربوهیدرات‌های محلول، پروتئینهای محلول و فعالیت آنزیم های کاتالاز، سوپراکسید دیسموتاز و آسکوربات پراکسیداز و کاهش متوسط زمان جوانهزنی، هدایت الکتریکی و محتوای مالون دیآلدهید شد. در پتانسیل 8/0- مگاپاسکال، پیشتیمار بذور با غلظتهای 50 و 100میکرومولار پراکسید هیدروژن سبب افزایش سرعت جوانه زنی، شاخص بنیه بذر، کربوهیدرات‌ها و پروتئینهای محلول به‌ترتیب به‌میزان 89/27، 24/93، 42/71، 12/46 و 06/27، 73/76 ، 26/30 ، 04/51 درصد و همچنین افزایش فعالیت آنزیم‌های کاتالاز، سوپراکسید دیسموتاز و آسکوربات پراکسیداز به‌ترتیب به میزان 37/26، 79/07،8/39 و 43/15، 28/5 ، 51/22 درصد شد. بنابراین استفاده از 50 میکرومولار پراکسیدهیدروژن جهت کاهش اثرات منفی ناشی از زوال در تنش خشکی قابل توصیه است.
بیتا اسکویی؛ آیدین حمیدی؛ سامان شیدائی؛ مریم دیوسالار؛ حسین صادقی
چکیده
این آزمایش، سال 1394در آزمایشگاه مؤسسه‌تحقیقات‌ثبت‌و گواهی‌بذر‌و نهال کرج انجام‌گرفت. تیمارهای‌آزمایشی شامل محل-تکثیر‌‌بذر ذرت در دو شرایط اقلیمی کرج و مغان، چگونگی‌شرایط نگهداری‌‌بذر‌ذرت در دو انبارکنترل‌شده و شرایط‌هوای‌آزاد‌منطقه-مغان و نحوه ضدعفونی‌بذر در دو‌سطح با تامین شرایط‌ضدعفونی و بدون‌ضدعفونی ...
بیشتر
این آزمایش، سال 1394در آزمایشگاه مؤسسه‌تحقیقات‌ثبت‌و گواهی‌بذر‌و نهال کرج انجام‌گرفت. تیمارهای‌آزمایشی شامل محل-تکثیر‌‌بذر ذرت در دو شرایط اقلیمی کرج و مغان، چگونگی‌شرایط نگهداری‌‌بذر‌ذرت در دو انبارکنترل‌شده و شرایط‌هوای‌آزاد‌منطقه-مغان و نحوه ضدعفونی‌بذر در دو‌سطح با تامین شرایط‌ضدعفونی و بدون‌ضدعفونی بودند. آزمایش بهصورت فاکتوریلدرقالبطرح-کاملاًتصادفی در سهتکرار انجامشد بذرهایتکثیری درشرایطاقلیمیکرج قبل از آزمونپیریتسریع شده دارای 92%جوانهزنی و پساز-144ساعت در شرایطپیریتسریعشده، در انبار با شرایطکنترلشده حدود3%، وقتی در شرایطآبوهواییمغان نگهداریشدند حدود6 % افت درصدجوانهزنیاستاندارد نشاندادند. درحالیکه شرایطمشابه در بذرهایتولیدیمغان به‌ترتیب منجربهکاهش18و 28درصدیشد. زمانیکه بذرها در انبارکنترلشدهنگهداریشدند حدود17 %محتویپروتئین بیشتری نسبت به انبارداری در شرایطآبوهواییمغان نشاندادند. میزانفعالیتکاتالاز در بذرهای تولیدیکرج از بذرهای تولیدیمغان بیشتر(14%) بود. ضدعفونی‌بذر بر میزان فعالیتآنزیمپراکسیداز(p
حسین رضا روحی؛ علی مرادی؛ مریم ثمن؛ یاسین محمدی؛ علی رضا شاهبداغلو
چکیده
به‌منظور بررسی اثر نیترو پروساید سدیم به عنوان ترکیب آزاد کتتده اکسید نیتروژن در بهبود کارآیی بذرهای زوال یافته کدوی پوست کاغذی تحت تنش خشکی، آزمایشی بهصورت فاکتوریل در قالب طرح کاملاً تصادفی با سه تکرار در آزمایشگاه تکنولوژی بذر دانشکده کشاورزی دانشگاه بوعلی سینا همدان انجام شد. پیشتیمار غلظتهای مختلف نیتروپروساید سدیم شامل ...
بیشتر
به‌منظور بررسی اثر نیترو پروساید سدیم به عنوان ترکیب آزاد کتتده اکسید نیتروژن در بهبود کارآیی بذرهای زوال یافته کدوی پوست کاغذی تحت تنش خشکی، آزمایشی بهصورت فاکتوریل در قالب طرح کاملاً تصادفی با سه تکرار در آزمایشگاه تکنولوژی بذر دانشکده کشاورزی دانشگاه بوعلی سینا همدان انجام شد. پیشتیمار غلظتهای مختلف نیتروپروساید سدیم شامل صفر (پیشتیمار شده با آب)، 25، 50 و 75 میکرومولار در سطوح خشکی صفر، 2/0-، 4/0- و 6/0- مگاپاسکال مورد ارزیابی قرار گرفت. شاخصهای درصد جوانهزنی، سرعت جوانهزنی، بنیه بذر، طول گیاهچه، هیدراتهای کربن محلول، پروتئینهای محلول، هدایت الکترولیتی غشاء، مالون دیآلدهید، فعالیت آنزیم های کاتالاز، سوپراکسید دیسموتاز و آسکوربات پراکسیداز بررسی شد. نتایج نشان داد پیشتیمار بذرها با غلظتهای مختلف نیترو پروساید سدیم، از کاهش معنی‌دار شاخصهای جوانهزنی بذرهای زوال یافته کدوی پوست کاغذی تحت تنش خشکی جلوگیری نمود. به‌طوری‌که در پتانسیل 6/0- مگاپاسکال، پیشتیمار بذرها با 75 میکرومولار نیترو پروساید سدیم سبب افزایش سرعت جوانهزنی، شاخص بنیه بذر، قندها و پروتئینهای محلول به-ترتیب به‌میزان 25، 1/214، 8/90، 1/117 درصد و برای فعالیت آنزیم‌های کاتالاز، سوپراکسید دیسموتاز و آسکوربات پراکسیداز به‌ترتیب حدود 34، 5/14و 4/41 درصد نسبت به شاهد گردید. بنابراین پیشتیمار نیتروپروساید سدیم بهویژه با غلظت 75 میکرومولار به دلیل کاهش تنش اکسیداتیو ناشی از زوال و خشکی برای کدوی پوست کاغذی قابل توصیه است.
سعید امینی؛ محمد حسن عصاره؛ عباس ده شیری؛ شهلا هاشمی
چکیده
حفظ کیفیت بذر از زمان برداشت تا کشت بعدی هدف اصلی انبارداری بذر می‌باشد و شرایط محیط انبار، بویژه دو عامل دما و رطوبت از مهمترین عوامل زوال بذر و کاهش بنیه می‌باشند. بنابراین به منظور بررسی معادله بقای بذر الیس و روبرتز در رابطه با انبارداری بذر مرزه و معرفی ثابت‌های معادله حیات بذر، آزمایشی به صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملا تصادفی ...
بیشتر
حفظ کیفیت بذر از زمان برداشت تا کشت بعدی هدف اصلی انبارداری بذر می‌باشد و شرایط محیط انبار، بویژه دو عامل دما و رطوبت از مهمترین عوامل زوال بذر و کاهش بنیه می‌باشند. بنابراین به منظور بررسی معادله بقای بذر الیس و روبرتز در رابطه با انبارداری بذر مرزه و معرفی ثابت‌های معادله حیات بذر، آزمایشی به صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملا تصادفی انجام گرفت. پس از تعیین قوه نامیه و رطوبت اولیه بذر، رطوبت آنها به مقدار 5، 7، 9، 11 و 13 درصد رسانیده شد و در بستههای آلومینیومی در دماهای 10، 15، 20 و 25 درجه سانتی‌گراد قرار گرفتند. نمونهبرداری از بذرها در فواصل زمانی معین، بسته به شرایط نگهداری انجام گرفت و درصد بذر جوانه زده، ضرایب معادله و رابطه سیگما با رطوبت و دما تعیین گردید و پس از تجزیه و تحلیل پروبیت نمودارهای مربوط به هر شرایط رسم گردید. کمترین سطح زوال بذر در دمای 10 درجه سانتی‌گراد با رطوبت محتوی بذر 5% بود و بیشترین زوال بذر در دماهای 20 و 25 درجه سانتی‌گراد با رطوبت محتوی بذر 13% بود. مقدار ضرایب حیات KE، CW، CH و CQ به‌ترتیب 31/4، 83/1 ، 031/0 و 0004/0 بود. نتایج نشان داد که با افزایش رطوبت بذر و دما در طی انبارداری، درصد زندهمانی بذر کاهش می‌یابد.
آمنه اکبرزاده شرفی؛ حمیدرضا عیسوند؛ ناصر اکبری؛ داریوش گودرزی
چکیده
به منظور بررسی نقش پرایمینگ بذر با جیبرلین، اسید آسکوربیک و اسید سالیسیلیک در کاهش خسارت ناشی از زوال بذر و بهبود کیفیت بذر و گیاهچه سه رقم آفتابگردان (فرخ، برزگر و رقم شمشیری)، آزمایشی در سال 1395 به صورت گلدانی انجام شد. این پژوهش به صورت آزمایش فاکتوریل بر پایه طرح بلوک‌های کامل تصادفی با سه تکرار انجام شد. بذرها در معرض تیمار پیری ...
بیشتر
به منظور بررسی نقش پرایمینگ بذر با جیبرلین، اسید آسکوربیک و اسید سالیسیلیک در کاهش خسارت ناشی از زوال بذر و بهبود کیفیت بذر و گیاهچه سه رقم آفتابگردان (فرخ، برزگر و رقم شمشیری)، آزمایشی در سال 1395 به صورت گلدانی انجام شد. این پژوهش به صورت آزمایش فاکتوریل بر پایه طرح بلوک‌های کامل تصادفی با سه تکرار انجام شد. بذرها در معرض تیمار پیری زودرس قرار گرفتند و سپس پرایم شدند. تیمارهای پرایمینگ شامل: بدون پرایم، غلظت صفر (هیدروپرایمینگ)، جیبرلین (ppm 50 و ppm 75 )، آسکوربیک اسید (ppm 100 و ppm150)، اسید سالیسیلیک (ppm 138 و ppm 207)، جیبرلین ppm50 + اسیدآسکوربیک ppm 100 ppm ، جیبرلین ppm50 + اسید سالیسیلیک ppm138، اسید آسکوربیک ppm100 + اسید سالیسیلیک ppm138 و جیبرلین ppm50 + اسید آسکوربیک ppm 100 + اسید سالیسیلیک ppm 138 بود. رقم برزگر در مقایسه با دو رقم دیگر از نظر درصد و سرعت ظهور گیاهچه برتری داشت. بیشترین درصد ظهور گیاهچه در رقم برزگر با تیمار جیبرلین ppm50 + اسید سالیسیلیک ppm138 و در ارقام شمشیری و فرخ توسط هیدروپرایمینگ بدست آمد. پرایمینگ سرعت ظهور گیاهچه را در هر سه رقم بهبود بخشید اما پاسخ به پرایمینگ در هر رقم اختصاصی بود. بیشترین سرعت ظهور گیاهچه از رقم برزگر و در تیمار جیبرلینppm 75 مشاهده شد. پرایمینگ بطور چشمگیری میزان مالون‌دی آلدهید گیاهچه را در هر سه رقم کاهش داد. کمترین میزان مالون‌دی‌آلدهید از رقم برزگر و در تیمار ترکیبی آسکوربیک اسید + سالیسیلیک اسید بدست آمد.
وحید منصوری گندمانی؛ حشمت امیدی
چکیده
این آزمایش به‌منظور بررسی تأثیر نانو ذره‌ی دی‌اکسید سیلیس بر بهبود جوانهزنی بذور سویا (رقم ویلیامز) زوال یافته بهصورت فاکتوریل در قالب طرح کاملا تصادفی در سه تکرار در سال 1394 در آزمایشگاه علوم و تکنولوژی بذر دانشگاه شاهد تهران اجرا شد. عامل اول سطوح مختلف پیری تسریع شده شامل شاهد (بدون زوال بذر) و پیری تسریع شده به‌مدت 24 و 48 ساعت ...
بیشتر
این آزمایش به‌منظور بررسی تأثیر نانو ذره‌ی دی‌اکسید سیلیس بر بهبود جوانهزنی بذور سویا (رقم ویلیامز) زوال یافته بهصورت فاکتوریل در قالب طرح کاملا تصادفی در سه تکرار در سال 1394 در آزمایشگاه علوم و تکنولوژی بذر دانشگاه شاهد تهران اجرا شد. عامل اول سطوح مختلف پیری تسریع شده شامل شاهد (بدون زوال بذر) و پیری تسریع شده به‌مدت 24 و 48 ساعت در رطوبت اشباع و دمای 41 درجه سانتی‌گراد و عامل دوم غلظتهای مختلف نانو سیلیس شامل صفر (شاهد)، 40 و 60 پی‌پی‌ام بود. در این آزمایش صفاتی همچون درصد جوانهزنی، سرعت جوانهزنی، میانگین مدت جوانهزنی، تعداد گیاهچه عادی، وزن تر گیاهچه، نسبت وزنی ریشهچه به ساقهچه، محتوای نسبی آب ساقهچه، طول گیاهچه و میزان کلروفیل برگ اندازه‌گیری شد. نتایج نشان داد که اثر پیش تیمار نانو سیلیس بر تمامی صفات جوانهزنی بذور سویا معنی‌دار بود. اما اثر متقابل پرایمینگ نانو سیلیس بر بذور زوال یافته سویا تنها در برخی از شاخصهای جوانهزنی اندازه‌گیری شده اثرگذار بود؛ پیش تیمار 60 پی‌پی‌ام نانو ذره‌ی سیلیس با افزایش 20 درصد سرعت جوانهزنی بذور زوال یافته، کاهش میانگین مدت زمان جوانهزنی و پیش تیمار 40 پی‌پی‌ام با افزایش حدود 7-10 درصد تعداد گیاهچه عادی و در کل تیمار نانو سیلیس با جبران میزان کلروفیل برگ سبب بهبود جوانهزنی بذور زوال یافته شد.
علی سپهری؛ حسین رضا روحی
دوره 5، شماره 2 ، بهمن 1395، ، صفحه 181-198
چکیده
به منظور بررسی اثر سیتوکینین در بهبود وضعیت بذرهای زوال یافته بادام زمینی تحت تنش خشکی آزمایشی به صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملاً تصادفی با سه تکرار انجام شد. پیشتیمار غلظتهای مختلف سیتوکینین شامل صفر (پیش‌جوانه‌دار شده با آب)، 50، 100 و 150 قسمت در میلیون (ppm) در سطوح خشکی صفر، 0/4-، 0/6- و 0/8- مگاپاسکال مورد ارزیابی قرار گرفت. ...
بیشتر
به منظور بررسی اثر سیتوکینین در بهبود وضعیت بذرهای زوال یافته بادام زمینی تحت تنش خشکی آزمایشی به صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملاً تصادفی با سه تکرار انجام شد. پیشتیمار غلظتهای مختلف سیتوکینین شامل صفر (پیش‌جوانه‌دار شده با آب)، 50، 100 و 150 قسمت در میلیون (ppm) در سطوح خشکی صفر، 0/4-، 0/6- و 0/8- مگاپاسکال مورد ارزیابی قرار گرفت. شاخصهای درصد جوانه زنی، سرعت جوانه زنی، متوسط زمان جوانه زنی، بنیه بذر، طول گیاهچه، هیدراتهای کربن محلول، پروتئینهای محلول، هدایت الکترولیتی غشاء، مالون دیآلدهید، فعالیت آنزیم های کاتالاز، سوپراکسید دیسموتاز و آسکوربات پراکسیداز بررسی شد. نتایج نشان داد پیش تیمار بذرها با غلظتهای مختلف سیتوکینین، کاهش معنی دار پارامترهای جوانه زنی و گیاهچه ای بذرهای زوال یافته بادام زمینی را تحت تنش خشکی بهبود بخشید. به طوری که در پتانسیل 0/8- مگاپاسکال، پیشتیمار بذرها با 100 قسمت در میلیون (ppm) سیتوکینین سبب افزایش جوانه زنی، شاخص بنیه بذر، هیدرات های کربن و پروتئین های محلول به ترتیب به میزان 0/65، 1/73، 1/09، 1/05 و برای 150 قسمت در میلیون (ppm) سیتوکینین 1/37، 4/15 ، 2/5 و 2/85 برابر و برای فعالیت آنزیم های کاتالاز، سوپراکسید دیسموتاز و آسکوربات پراکسیداز به ترتیب حدود 15/92، 33/13،17/35 و 25/47، 17/96، 45/19 درصد نسبت به شاهد گردید. بنابراین پیشتیمار سیتوکینین بهویژه در غلظت150 قسمت در میلیون (ppm) با کاهش تنش اکسیداتیو ناشی از خشکی در بهبود شاخصهای جوانه زنی و گیاهچهای بذرهای زوال یافته بادام زمینی مؤثر است.
سجاد بلدی؛ حمیدرضا بلوچی؛ علی مرادی؛ محسن موحدی دهنوی
دوره 5، شماره 1 ، فروردین 1395، ، صفحه 107-122
چکیده
شرایط نامساعد نگهداری، به خصوص رطوبت نسبی بالای محیط انبار و مهمتر از آن دمای بالا، به شدت بر کیفیت بذور روغنی اثر میگذارد. به منظور بررسی اثر دما، محتوای رطوبت بذر و زمان بر روی زوال بذرهای کتان روغنی توده محلی بذرک قرمز ارومیه، آزمایشی در آزمایشگاه بذر دانشکده کشاورزی دانشگاه یاسوج به صورت فاکتوریل در غالب طرح کاملاً تصادفی ...
بیشتر
شرایط نامساعد نگهداری، به خصوص رطوبت نسبی بالای محیط انبار و مهمتر از آن دمای بالا، به شدت بر کیفیت بذور روغنی اثر میگذارد. به منظور بررسی اثر دما، محتوای رطوبت بذر و زمان بر روی زوال بذرهای کتان روغنی توده محلی بذرک قرمز ارومیه، آزمایشی در آزمایشگاه بذر دانشکده کشاورزی دانشگاه یاسوج به صورت فاکتوریل در غالب طرح کاملاً تصادفی انجام گرفت. دما در چهار سطح (۱۵، ۲۵، ۳۵ و ۴۵ درجه سانتی‌گراد)، محتوای رطوبت بذر در پنج سطح (رطوبت اولیه، ۵، ۹، ۱۳ و ۱۷ درصد) و شش زمان (۳۰، ۶۰، ۹۰ ، ۱۲۰، ۱۵۰ و ۱۸۰ روز) به عنوان فاکتورهای این آزمایش بودند. نتایج نشان داد که درصد جوانهزنی، درصد گیاهچههای نرمال، سرعت جوانهزنی و شاخص بنیه گیاهچه با افزایش رطوبت و طول دوره نگهداری بذر در هرسطح دمایی کاهش یافت و با ترکیب دما و رطوبت بالا این کاهش شدیدتر گردید.کمترین سطح زوال در دمای ۵ درجه سانتی‌گراد با محتوای رطوبت ۵ درصد بود که بعد از ۱۸۰ روز نگهداری قوهنامیه از ۹۳ به ۹۰ درصدکاهش یافت. با گذشت زمان و با افزایش محتوای رطوبت، هدایت الکتریکی نیز افزایش یافت که در دماهای بالا این افزایش بیشتر بود و تودههای بذری با هدایت الکتریکی بالا دارای قوه نامیه پایینی بودند.
سمانه عبادتی؛ محمد انتصاری؛ ناصر مجنون حسینی؛ حسین مقدم
دوره 3، شماره 2 ، مهر 1393، ، صفحه 137-151
چکیده
به منظور ارزیابی بهبود جوانه زنی بذرهای ماشک گل خوشه ای و گاودانه زوال یافته، پژوهشی در آزمایشگاه بذر دانشکده کشاورزی دانشگاه تهران-کرج در سال 1391 بهصورت فاکتوریل در قالب طرح بلوک کامل تصادفی با 3 تکرار انجام شد. در این پژوهش بذرها به مدت صفر، 2 و 4 روز تحت آزمون پیری تسریع شده قرار گرفتند و سپس توسط سطوح مختلف توفوردی، اسید سالیسیلیک(SA) ...
بیشتر
به منظور ارزیابی بهبود جوانه زنی بذرهای ماشک گل خوشه ای و گاودانه زوال یافته، پژوهشی در آزمایشگاه بذر دانشکده کشاورزی دانشگاه تهران-کرج در سال 1391 بهصورت فاکتوریل در قالب طرح بلوک کامل تصادفی با 3 تکرار انجام شد. در این پژوهش بذرها به مدت صفر، 2 و 4 روز تحت آزمون پیری تسریع شده قرار گرفتند و سپس توسط سطوح مختلف توفوردی، اسید سالیسیلیک(SA) و بنزیل آمینو پیورین(BA) با25، 50 و 100میکرو مولار)به مدت 14 ساعت تیمار شدند.صفات مورد اندازه گیری عبارت بودند از: درصد، سرعت، یکنواختی جوانه زنی، طول ریشهچه و ساقهچه، وزن خشک گیاهچه و بنیه گیاهچه. نتایج نشان داد استفاده از روش هیدروپرایمینگ در بذرهای بدون زوال ماشک گل خوشهای و گاودانه در بهبود بسیاری از مؤلفههای جوانهزنی از جمله درصد و سرعت جوانهزنی مؤثر می باشد. اما این روش برای بذرهای زوال یافته، که در نتیجه انباردار کردن نامناسب ایجاد شده کافی نبود. با افزایش شدت پیری سرعت و درصد جوانه زنی بهطور معنیداری کاهش یافت. در این حالت استفاده از هورمون اسید سالیسیلیک (SA) و سیتوکنین صفات جوانه زنی را بهبود بخشید، اما استفاده از 2-4-Dموجب کاهش سرعت جوانه زنی بذرهای زوال یافته گردید. نتایج این پژوهش نشان داد استفاده از اسید سالیسیلیک (SA) بسیاری از آثار زوال بذر را ترمیمنمود و جوانه زنی بذرها را بهبود بخشید، بهترین تیمار در این مطالعه اسید سالیسیلیک (SA) با غلظت 25 تا 50 میکرومولار بود.
